Het is vakantie! We genieten van de laatste dagen met z'n vijfjes vrij. Maandag moet Bas (helaas) weer aan de bak. Maar dan kunnen we zeggen dat we ook echt vakantie hebben gevierd met alles er op en er aan ;)
Vlak voor de vakantie was het nog even druk. Jurre is op 9 juli jarig en dat viel precies in onze periode 'weg', dus er moest nog het een en ander gevierd en geregeld worden voor die tijd. Jurre mocht trakteren in de klas en een klein feestje geven thuis met wat vriendjes en vriendinnetjes. Nou, het was een groot feest en Jurre genoot aan alle kanten.
Maar wat zijn we toch ook blij en dankbaar dat we nu zijn 5e verjaardag mochten en konden vieren!!! Wie had dat gedacht... wat zijn we door een dal gegaan een half jaar geleden en wat ongelooflijk dat we dan nu al weer hier zijn aanbeland.
Want ook de controle in Utrecht (ook nog even lekker in de laatste schoolweek) was weer goed en zoals de dokter zegt 'met stabiele waardes'. Op zondag hebben we Jurre zijn verjaardag ook nog gevierd met familie en vrienden. Het joch was heerlijk verwend ;)
En toen, maandagochtend.... Hup, naar de camping. Het voert te ver om alle details van de vakantie te gaan beschrijven. Maar wat was het heerlijk! Lekker in onze eigen vouwwagen, buiten leven. De kids hebben zich bijzonder goed vermaakt. We zaten op een prachtige camping midden in het bos, voorzien van een prachtig zwembad, speeltuin en een leuk animatieprogramma. De 2 weken vakantie waren eigenlijk gewon te kort.
Tijdens de vakantie mocht Jurre stoppen met de afstotingsmedicijnen en dat was wel een dagje Efteling waard. We hebben ons verbaasd over de snelheid van Jurre zijn herstel.
Half mei zaten we in Villa Pardoes en gingen we het Jurre in de buggy door de Efteling. Nu heeft Jurre de hele dag zelf gelopen door de Efteling; van tien tot acht uur 's avonds ;D
En ook op de camping hebben we zo genoten van zijn energie. Zwemmen, rennen, spelen, aldoor in de weer. Hij was nauwelijks zijn bed in te krijgen 's avonds. Gelukkig sliepen de groters (lees: Sifra en Jurre) ook flink uit (na een paar dagen wennen), dus uitrusten ging wel goed.
Soms overviel me het gevoel van 'weer normaal'. Het is gek, maar je raakt zo gewend aan aldoor maar aanpassen om dat iets niet gaat. Altijd maar bezig met afspraken en medicijnen etc.
En nu lijkt dat allemaal achter de rug... Het is echt ongelooflijk!
Nu hebben we nog een weekje thuis vakantie gehad. Lekker rommelen in huis en wat daagjes nog er op uit. Het was super! Al vraagt Jurre wel of hij al weer naar school mag...
Donderdag weer controle gehad en ook die was weer prima! We hoeven pas op 3 september terug te komen in Utrecht :D
Oh ja, en eten dat ie weer doet! Hij is een halve kilo weer aangekomen in 3 weken... Ook heel fijn want hij is echt magertjes....
En dan nog weer even een persoonlijke noot. Vlak voor de vakantie heb ik ook de keuze gemaakt om mijn baan op de Radiotherapie op te zeggen. Ik kan het niet meer opbrengen om de gang naar het ziekenhuis te maken om voor andere (dood)zieke patiënten te zorgen. Ik ben, oneerbiedig gezegd, even helemaal klaar met ziekte en dood. Het is voor ons nu tijd om weer een normaal gezin te worden en voor mijzelf om rust te krijgen in mijn hoofd en weer mezelf te worden. Het afgelopen jaar is heel intensief geweest. Begin augustus verliet ik mijn werk voor het zwangerschapsverlof van Erben en kort daarna volgde de intensieve periode met Jurre. Maar vanaf oktober 2013 waren we natuurlijk ook al intensief in de weer met Jurre zijn ziekte.
Ik ga hier thuis lekker voor onze kids zorgen en vertrouw er op dat er in de toekomst vast weer iets leuks en passends op mijn pad komt....
Veel liefs!
Maaike en de rest ;)
