Zoals altijd borrelt een nieuw blog altijd een aantal dagen in mijn binnenste. Er doen zich situaties voor waarbij ik denk 'dat moet even op het blog' en dan na een paar dagen is het nieuwe stukje daar. Maar nu moet ik dus eigenlijk van twee maanden stukjes terughalen ;) Heerlijk hoor! Want gelukkig is het waar; geen bericht, goed bericht.
Ik ga maar verder waar ik twee maanden geleden ben gebleven. Ik deed toen een oproep voor het 'koken voor Fenna'! Wat een fijne warme reacties allemaal zeg! Er zijn inmiddels al drie kookweken geweest en het gezin is blij verrast :) Heerlijke maaltijden zijn er al gebracht bij het gezin en ze hebben echt kunnen genieten van al het lekkers.
Niet lang na die oproep in juni kreeg ik een mail van een lieve dame uit Groningen. Zij wilde graag samen met haar vriendinnen koken voor Fenna en dan de maaltijden brengen naar Broek op Langedijk. Zo plaatste ik het op Facebook...
onder de indruk.
Dat je dan een kookrooster in elkaar zet voor een lief gezin die het nodig heeft ( Kanjer Fenna) en dan een mail krijgt met de volgende inhoud...
'Ik ben van plan om morgen langs te komen. Ik had graag de maaltijden persoonlijk overhandigd, maar aangezien ik van redelijk ver kom (Vanuit Groningen, dan naar Eindhoven, dan naar Den Haag, dan naar Amsterdam, en uiteindelijk naar Broek op Langedijk, en weer terug naar Groningen), denk ik niet dat dit mij gaat lukken. Daarom zou ik het waarderen als de invriesmaaltijden op het station afgehaald zouden kunnen worden.....'
Dit noemt men wel 'naastenliefde'....
Ik ben samen met Susan, de kinderen en Carly, de dag daarna op de fiets gestapt naar het station Heerhugowaard om de maaltijden in ontvangst te nemen. Het was hartverwarmend. Aliya was om 6 uur 's ochtends vertrokken en kwam om 18 uur aan op Heerhugowaard met een tas vol maaltijden en cadeautjes voor Fenna en haar broertje. Echt heel bijzonder!
Mocht jij/u nog denken 'ik wil ook wel een keer koken!' Uw aanmelding is nog steeds van harte welkom hoor! Ik moet nog 9 weken vullen met kokers ;)
Verder even met het wel en wee in ons eigen gezin... Misschien had u het al wel vernomen. Ik zelf heb helaas geen werk meer. Het bedrijf waar ik sinds oktober 2015 werkzaam was is failliet geraakt. Dat bracht de laatste weken voor de zomervakantie best nog wat drukte en frustratie en spanning. Maar gelukkig kon ik het ook accepteren en naast me neerleggen...
Na een druk schooljaar keken we allemaal uit naar de zomervakantie. Rust en met z'n vijfjes bij elkaar zijn, heerlijk!
Onze reis ging naar Bergeijk, dezelfde camping als vorig jaar. Natuurlijk gaan je herinneringen terug naar een jaar eerder. Toen was het voor het eerst dat we zagen dat Jurre weer wat energie kreeg. Hij mocht op die vakantie de naarste medicijnen stoppen. Hij zag er uit nog als een beertje door de vele haargroei en had een gek vachtje haar op zijn pas nog kale koppie.
Het was bijzonder om nu weer op dezelfde plek te zijn en terug te denken aan zijn vooruitgang het afgelopen jaar. Sowiezo ziet hij er nu weer uit als een gewoon jongetje en hij doet ook weer als een gewoon jongetje ;) En wat hebben we dus weer genoten! We troffen het met het weer, twee weken geen regenbui gehad en echt volop zon! De kinderen hebben eindeloos gezwommen en gespeeld. Wij konden boeken lezen en echt heerlijk uitrusten.
Wat zijn we toch dankbaar voor het leven en wat genieten we intens van de kleine dingen... Even wat foto's om mee te genieten...
We vermaken ons thuis verder ook heerlijk nu de kids nog steeds niet naar school hoeven. Jurre heeft de Donald Ducks ook ontdekt en blijft maar lezen.
Af en toe spreken we af met vriendjes en vriendinnetjes en gaan we er lekker op uit.
Maar natuurlijk zien we ook weer uit naar school. Sifra wilde na een week al wel weer ;)
Jurre is op dit moment elke werkdag om half 8 in het zwembad voor zwemles. Hij heeft veel plezier in het leren zwemmen en wordt steeds sterker. Komende week mag hij weer, hij kon er geen genoeg van krijgen en dus hebben we nog maar een weekje snelcursus bijgetekend... Ongelooflijk he!
We moet in september weer op controle in het AMC en zullen even verslag doen dan van onze actieve stoere jongen.
Ik mocht vorige week 33 jaar worden en heb een geweldige donatie gekregen voor de goede doelen die we dit jaar zouden steunen. Een ieder nog bedankt daarvoor ;D
Regelmatig krijg ik de vraag of we nog steeds doppen sparen. Eh....JA!
Oh ja, dat moet ik ook nog even melden! Vlak voor de vakantie stond een lieve mevrouw voor de deur met een megagrote zak vol met doppen. Kent u zo'n soort grote zak voor zand of grind? Zo een dus :P Onwijs! Ik ben nog niet begonnen met uitzoeken....
En twee weken geleden kwamen er ook twee grote vuilniszakken vol met doppen onze kant op. Daar ben ik wel mee begonnen. Het is echt top!
Via school en via de kerk komt er ook nog regelmatig een bergje onze kant op. Dus bij deze nog maar weer de benodigde info; verzamelpunt op school of in de kerk.
Graag de doppen SCHOON en zonder folie of stickers afleveren.
Als de zomervakantie zo direct voorbij is begin je eigenlijk al weer aan het staartje van het jaar. Dat betekent dat er aan het eind van dit jaar ook echt een einde komt aan dit blog en aan de acties. Ik kijk er naar uit, maar het voelt ook gek. We mogen dan echt het ziek zijn van Jurre afsluiten en achter ons laten.
Ik ben aan het nadenken of ik toch een soort boek wil maken van dit blog.... Ik hoop daar de komende weken rust en inspiratie voor te krijgen, in wat voor vorm ik dat wil gieten...
Tot zover weer!
Veel liefs van ons!
Maaike
