Op naar 2016 (deel 72)

Zo op het randje van het jaar 2015 is het natuurlijk helemaal niet gek dat we terugkijken. Gisteravond dacht ik nog 'ik schrijf op 1 of 2 januari wel wat op het blog', maar dat lukt me toch niet. Want er valt toch een hoop te schrijven over 2015; het was een bijzonder jaar. Nooit zullen we dit jaar vergeten, het jaar dat Jurre een nieuwe bloedfabriek kreeg. 

De kids zongen net in bad 'laat het los, laat het gaan, smijt (sorry voor het taalgebruik) het ziekenhuis uit het raam (dit is een liedje van 'Frozen' maar dan met een aangepaste tekst ;). En zo voelt het een beetje, maar toch ook weer niet. Wat een ellendige tijd hebben we daar gehad, maar wat zijn we ook dankbaar voor de kennis en kunde en zorg van het ziekenhuispersoneel van het WKZ en het AMC.
We hebben dit jaar superveel zorgen gehad, maar gelukkig ook al heerlijke gezellige liefdevolle zorgeloze momenten of zelfs dagen! 

Het jaar waarin we ongelooflijk veel kilometers hebben gereden naar Utrecht, waarin we heel veel 'prakjes' kregen, en heeeeeeel veel post. Het jaar waarin we haren verloren, maar het ook gelukkig weer terug kwam. Het jaar waarin eindelijk een stijgende lijn te zien was. Het jaar waarin energie zienderogen groeide. Een jaar vol dankbaarheid in allerlei opzichten. Ook een jaar waarin een baby een banjer werd en een meisje een steeds meer zelfstandige dame. En ons jongetje Jurre werd eindelijk de 5 jarige kleuter waar we zolang op hebben gehoopt. Er was heel veel gebed, veel om voor te danken en gelukkig ook heel veel liefde. Er waren teleurstellingen, maar er was vooral de hoop... En uiteindelijk dus toch zoveel moois.   

Nou ja, wat ik maar wil zeggen... We hebben veel om op terug te kijken maar we kijken vooral hoopvol vooruit! Wat een rijkdom is gezondheid toch. Want we kunnen gewoon spontaan naar Monkeytown (afgelopen dinsdag) en ook nog de volgende dag spontaan naar de Goudvis. Het maakt allemaal niet meer uit, joehoe!
Moet ik gelijk denken aan de kindjes en ouders (die dit blog ook meelezen) van kindjes uit het WKZ die nog volop met de strijd bezig zijn. Het is echt vreselijk om hun verhalen te horen en te lezen. Zij zaten een jaar geleden daar waar wij ook zaten, maar nu nog steeds (!). Het maakt me verdrietig en stil. Wat hoop en bid ik voor al die kindjes en ouders op een wonderbaarlijk 2016 waarin eindelijk gezondheid komt en 'verlossing'....

(...Heb ik aldoor in mijn achterhoofd dat ik nog een blog ga schrijven over de doppen en de statiegeldflessen, maar het voelt even niet zo geschikt om dat nu te doen. Dus, volgende week... ;) 

Onze kerst(b)engeltjes...

Kerstgroet (deel 71)

Voor u allen een kerstgroet! 

Binnenkort volgt weer een zelfgeschreven blog...

Wensdag :D (deel 70)

Nog net even op het nippertje een blog... We vertrekken namelijk over 11 uur met z'n tweetjes naar Wenen voor een heerlijk weekendje weg. 

Eindelijk was het zover op woensdag 2 december... Wij wisten het al eventjes, maar voor Jurre was het een complete verrassing; zijn wensdag van Make a Wish. Een lange tijd geleden, op 1 april, was zijn wens al opgehaald door de wenshalers. Wat een verschil hoe Jurre zijn conditie toen was en hoe nu! Hij zat toen als een ziek misselijk kaal mannetje op de bank te bedenken wat hij ook alweer lekker en leuk vond. Hij had toen de wens uitgesproken 'iets met dieren' te willen. En al was zijn lievelingskleur en lievelingseten inmiddels wel veranderd ;) de wens op zich bleef al die maanden gelijk. Jurre zijn wens was natuurlijk niet echt specifiek, dus we lieten ons helemaal verrassen op de dag zelf. En hoe!!! 

Rond kwart voor elf werden we opgehaald door een echte limousine! Echt te gek! Op de zijkant Jurre zijn naam in zijn 'oude' lievelingskleur paars ;) Van binnen opgeleukt met allemaal lekkers, kleine cadeautjes en 5 heerlijke zachte pluchen zeehonden. Filmpje op van Freek in het wild, top! We hebben ons heel speciaal gevoeld en echt genoten van de rit. 

We bleken richting Friesland te rijden... Na een uurtje kwamen we aan in Franeker en hebben we geluncht bij Monkeytown. En natuurlijk heerlijk gespeeld. (Ik wil heel na elke zin een smiley toevoegen of twee uitroeptekens. Ik zal proberen me in te houden...)  

Vervolgens ging de reis verder en lagen er drie cadeautjes in de limo. Alle drie de kids kregen een overall met hun naam erop. En Sifra en Jurre kregen er ook nog een paar laarzen bij (overigens, Sifra trekt dat dan blij aan, Jurre natuurlijk niet ;P). Bleek dat we uit mochten stappen bij Aquazoo in Leeuwarden.

                                     

We hadden de dierentuin bijna voor ons alleen. Heerlijk! De hele dag waren er twee mensen van Make a Wish mee en nu Erben even in de buggy sliep nam een van hen hem even mee op sleeptouw en hadden we dus heerlijk de tijd en aandacht voor Sifra en Jurre. 

   

 

Rond 15 uur moesten we ons weer melden bij de kassa. Daar stond Sven de dierenverzorger op ons te wachten omdat we iets leuks gingen doen. Hij nam ons mee naar de zeehonden, de lievelingsdieren van Jurre. En ja hoor! Sifra en Jurre mochten ze voeren. Echt heel leuk en bijzonder om even zo de aandacht te krijgen. Jurre genoot stilletjes, Sifra met zichtbare volle teugen en ook onze harten maakten een sprong. Het was gewoon echt geweldig!

Na de zeehonden gingen we ook nog met een teil vol lekkere appeltjes naar de ringstaartmaki's. Nou, dat was ook zo leuk! De beestjes zijn gek op appel, maar eigenlijk ook wel rustig. Soms klimmen ze even op je, maar dat vooral bij Sven en papa. Jurre heeft echt genoten! Kijk maar naar die lach op zijn gezicht op onderstaande foto! Echt, zo prachtig... Als je weet (en dat weten jullie) waar we vandaan komen, dan is deze vreugde op Jurre zijn gezicht zo veelzeggend... En om emotioneel van te worden. 

Op zo'n dag gaan de afgelopen 11 maanden als een flits voorbij. Wat hebben we een hoop meegemaakt! Maar wat zijn we blij dat het, na een flink diep dal, vooral een stijgende lijn mocht zijn. Wat zijn we intens gelukkig met de conditie van ons mannetje. Wat lijken we nu weer op een gewoon doorsnee gezin! En wat fijn dat we nu zo'n heerlijke dag mogen beleven met z'n vijfjes!

Na een voldaan gevoel en nog een pluchen ringstaartmaki (3x) mee voor thuis konden we weer in de limo stappen richting Noord Holland. Even uitpuffen, lekker nog een filmpje kijken, snoepen en nakletsen. 

De laatste stop was bij pizzeria 'La Brocca' in Heerhugowaard. Daar mochten de kids ook nog eens hun eigen pizza maken. Ook leuk! We hebben de dag dus zelfs nog heerlijk af kunnen sluiten. Het was echt top! Ook nog weer cadeau's gekregen om thuis nog verder te kunnen spelen (een zeehondenspel en Playmobil met dieren). 

Het was echt overweldigend! We hebben alle vijf (ook Erben, echt zo heerlijk) genoten! En zoals ze ook wel eens aangeven bij Make a Wish; dit was echt een dag om nooit te vergeten!!!!!! 

's Avonds in bed bad Sifra dan ook 'lieve Here God, ik wil U bidden of ik ooit weer zo'n leuke dag kan beleven'...