Ik kan even geen titel verzinnen. Even kort een update...
De waardes waren flink gezakt, ook afgelopen donderdag toen we op de reguliere controle moesten komen. De dokter kon weinig anders uitbrengen dan 'he, dit is niet wat we willen...'
Nee, dat klopt. We hadden gehoopt (en stiekem verwacht) alleen nog maar stijgende lijnen te gaan zien. Gek he, dat dat zo werkt. Je bent blij na zoveel intensieve weken uit het ziekenhuis te komen, met z'n drietjes! En dan denk je 'hup, kom maar op met dat herstel!' Vanaf nu bergopwaarts!
Nee dus. Donderdag is er veel extra bloedonderzoek gedaan en vandaag moesten we weer terug komen om die resultaten en nieuw bloedonderzoek te bespreken.
Vandaag gelijke waardes en lichte stijgingen. Kijk ;) Dat is ietsje beter... De dokter (niet onze eigen arts) kon ons iets meer tekst en uitleg geven. De dalende lijn is zichtbaar in de witte bloedcellen, de afweer... Dat is balen, want die kun je niet aanvullen door middel van transfusies en is juist zo belangrijk in het dagelijks leven. De andere lijnen (de rode bloedcellen en de bloedplaatjes) doen het best aardig.
Het lijkt erop alsof Jurre zijn eigen afweer aan het afbreken is. Dus een soort auto-immuun reactie... Grrrr... Daar komen we net vandaan, zo heeft Jurre zijn aplastische anemie (AA) opgelopen. Maar deze reactie heeft niets te maken met de AA...
We moeten blijven afwachten en Jurre wordt heel goed in de gaten gehouden. Een infectie zou wel problemen op gaan leveren, dus we hopen en bidden dat dat onze deur voorbij gaat.
Dus verder op deze voet. Donderdag moeten we alweer heen...
Weer prikken :s ...dat zal nooit wennen.... :s
Het dagelijks leven met Jurre gaat verder aardig zijn gangetje. Zijn energielevel is nog steeds best laag, hij maakt lange nachten, zit veel op de bank, eet heel weinig tot (liever nog) niets en heeft een beperkte energie-voorraad.
Behalve zijn mond, die staat niet stil....;p
Talloze vragen vuurt Jurre de hele dag af.... Gezellig, maar soms ook flink vermoeiend.
Tot zover maar weer... Groetjes van ons!
