Nog 1 te gaan... (deel 55)

Gauw weer een update...
En ik kan kort zijn; 1 thuis, nog 1 te gaan! (oh nee, kort zijn lukt me niet ;) )

Erben is vanaf zaterdagmiddag opgenomen geweest in het MCA met het RS-virus. Hij had last van benauwdheid en veel snot en slijm. Arm mannetje... Door het harde werken om überhaupt te kunnen ademhalen had hij helemaal geen puf meer om ook nog zijn flesje te drinken. Hij was tot gisterochtend nog zuurstof afhankelijk, maar knapte gelukkig wel weer wat op. Hij kreeg wat hulp bij de voedingen. Dat wat niet lukte zelf te drinken kreeg hij bijgevoed via de neussonde. Maar ook dat is gisteren verbetert!
Dus vandaag is hij met Bas mee naar huis! Heerlijk! 

We hebben gisteren een wisseltrucje gedaan. Ikzelf met m'n schoonvader weer richting Utrecht (ik was in het MCA vanaf de opname) en Bas met m'n schoonvader terug naar het MCA. 
En zo zit je dan zomaar al vanaf donderdagochtend alleen maar in het ziekenhuis... Wat kan het dan gek lopen. We krijgen veel lieve reacties en zorgelijke berichtjes 'gaat het allemaal nog wel?'.... En ja, wat kun je zeggen... Je moet wel! Je wil bij beide kinderen zijn, er voor ze zijn, en dus ga je gewoon door in de flow (of in de rollercoaster, dat is een betere benaming) ... 
De nachten bij Erben waren bar en heel onrustig. Erben zelf, maar ook de andere kindertjes op de 'RS-zaal' hebben veel zorg (in de vorm van voedingen en neusspoelingen nodig) en dus wordt er ook genoeg gehuild....
Dus dat hakt er weer even in... Maar goed; hij is nu weer lekker thuis!

Nog 1 te gaan! 
Met Jurre gaat het ook steeds elke dag een beetje beter. Vrolijker, meer praatjes, een tikkeltje bijdehand weer. En weer iets vaker uit bed, even spelen aan tafel en even naar buiten. De bloedwaardes gaan stukje bij beetje omhoog. En steeds meer wordt er gesproken over 'naar huis'. Er moeten nog wat medicijnen afgesteld worden en wat andere bloeduitslagen komen, voor we echt kunnen gaan.
Maar steeds meer zijn we het vertrek hier aan het voorbereiden. Heel fijn!
Maar voortdurend worden we ook gewaarschuwd voor de tijd die dan komen gaat... Een intensieve tijd van controles in Utrecht, Jurre die zijn draai weer moet gaan vinden thuis, deze hele periode verwerken (voor ons allemaal)... Dus poeh, zucht... Het zal allemaal nog niet makkelijk zijn, maar dan slapen we in ieder geval alle vijf weer onder hetzelfde dak en in ons eigen bed!
Halleluja! Wat kan ik daar naar uitzien.....!

Tot zover weer even!

Maaike