Ik was net even naar buiten, een luchtje scheppen, en dan ga je de afgelopen weken na in je gedachten. Wat is er veel gebeurd! MAAR, eerst... vandaag goed nieuws!
Vrijdag schreef ik nog dat we in het dal zaten, aanhoudende koorts en een lusteloos jongetje in bed.
Er was dan ook donderdag besloten Jurre een medicijn te geven dat het beenmerg een boost geeft. Dat medicijn helpt de aanmaak van nieuwe cellen, wat in Jurre zijn geval even zeer wenselijk is. Want de 'longontsteking' blijft maar aanhouden, net als de koorts. Als er meer nieuwe cellen zijn en dan specifiek 'witte', dan kunnen die ook de ontsteking gaan opruimen.
Op vrijdag was er al een hele kleine stijging te zien in het bloed, maar gisteren....!
Ik was zondagochtend wee onderweg naar Utrecht toen Bas appte dat ze een 'verrassing' hadden. Ik in de auto samen met Anneke een beetje gissen en vragen om tipjes, viel mijn telefoon uit. Eenmaal aangekomen op de kamer kwam Bas met de verrassing; Jurre mocht naar buiten! De witte bloedcellen waren zover gestegen (en de koorts leek ook al steeds meer af te nemen) dat de arts het goed vond als we even naar buiten gingen.
De eerste reactie van Jurre was dan ook 'joepie, dan mag ik Erben zien!'
Jurre mist van alles thuis het meeste zijn kleine broertje. Als we even een foto of klein filmpje sturen via de telefoon, fleurt hij op. Dat is echt aandoenlijk om te zien... Nu had een verpleegkundige vorige week de tip gegeven dat Jurre, als hij naar buiten mocht, best dan ook even zijn broertje kan ontmoeten. En dat had meneer natuurlijk goed in zijn oren geknoopt ;)
Dus wij bellen naar Zuid Scharwoude met de vraag of iemand Erben naar Utrecht kon rijden.
En jawel hoor! Rond 3 uur in de middag zijn de jongens voor heel even weer herenigd...
En de emoties die dan door je lijf gaan! In een flits gaan alle moeilijke momenten van de afgelopen weken door je hoofd. Maar dan nu, een eerste hoogtepunt! Iets waar wij heel blij en Jurre heel gelukkig van worden! Heel even de angst en de zorgen weg....
Hier een foto, waarop de glinstering in Jurre zijn ogen te zien is... Oh nee, als ik het zo bekijk zie je dat niet. Maar ik kan je vertellen hoor ;) die was er... en dat maakte het zo aandoenlijk!
.jpg)
Het opvallende vandaag is ook dat Jurre weer kan lachen. Hij heeft weer pret en wat praatjes (ook al is dat wel vanuit zijn bed). Echt super! Het was de afgelopen dagen/2 weken namelijk vooral 'nee' en 'kweet nie'....
En dan is er dus nu een hele maand voorbij (eindelijk kunnen we reiskosten gaan declareren bij de verzekering ;)
68 kanjer-kralen verder,
31 warme maaltijden door 19 verschillende koks
52 x 102 kilometer naar Utrecht, waarvan 17 x door familie, vrienden en bekenden
10 blogs geschreven die in totaal al ruim 4500 keer bekeken/gelezen zijn
talloze lieve berichtjes op Facebook
een heel aantal cadeautjes en verwennerijtjes
ontelbaar veel gebeden en kaarsjes
en tot slot meer dan 200 kaarten, alle tekeningen niet eens meegeteld!
Voor nu... We hebben even geen idee wat de volgende stap is. Het was natuurlijk wachten op tekenen dat de bloedfabriek aan de gang zou gaan. Nou, dat hebben we! Nu is het hopen en bidden dat er geen reactie gaat komen op de 'lichaamsvreemde' cellen en dat er dus geen transplantatieziekte gaat ontstaan.
En verder?
We weten het niet en proberen toch maar gewoon bij de dag te blijven leven... (want je gaat al gauw denken aan 'naar huis?', maar dat is volgens mij nog lang niet aan de orde...)
Morgen een gesprek met de arts, wie weet horen we dan weer meer....
Veel liefs van ons drietjes uit Utrecht!
ps. Ja, daar gebeurt het dus al.... Bas leest het blog nog even na en zegt 'een en al positief, maar....' En daar heeft hij gelijk... Je krijgt 1 vinger (aan goed nieuws) en neemt gelijk een hele hand :s
De beenmerg stimulerende medicijnen zijn gisteren (door de fijne stijging) gestopt en dus is het afwachten in hoeverre het lichaam het nu zelf gaat doen.
Oftewel.... Er kan nog een duidelijke dip komen, en... hoe pakt het lichaam het verder op...
Dus! Juich even met ons mee, maar al deze euforie is dus toch nog met 'een slag om de arm' ....zucht....
